Baza Kierowców

Od5 komentarzy

Kierowcy i piloci zespołu Audi, od lewej: Fabrizia Pons, Arne Hertz, Björn Cederberg, Stig Blomqvist, Christian Geistdörfer, Walter Röhrl, Michele Mouton i Hannu Mikkola. źródło

Baza Kierowców powstała, aby w jednym miejscu opisać najważniejsze i najciekawsze fakty z rajdowego życia kierowców z całego świata. Znajdziecie tu także linki do postów, w których przewijali się dani rajdowcy. Wszystkie wpisy opierają się o sprawdzone źródła, m.in. eWRC-Results . Spis treści prowadzi bezpośrednio do odpowiednich akapitów.

Spis treści:

źródło

Jacques Alméras

(ur. 30 stycznia 1949 roku w Montpellier) – francuski kierowca wyścigowy. Niestety nie miał zbyt dużych sukcesów w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Jego największym osiągnięciem w RMŚ jest czwarte miejsce podczas Tour de Corse w 1978 roku. Dokonał tego za sterami Porsche 911, którym głównie startował w trakcie rajdowej przygody. Jacques bardziej znany jest jednak z udziału w asfaltowych wyścigach, między innymi w 24-godzinnym Le Mans.

# Samochód Rajd i rok Link do wpisu
1 Porsche Carrera RS Monte-Carlo 1979 Piękno klasyki #2

źródło

Jean-Claude Andruet

(ur. 13 sierpnia 1942 w Montreuil) – francuski kierowca rajdowy. W Mistrzostwach Świata 7-krotnie stawał na podium, w tym 3 razy na jego najwyższym stopniu. Pierwszy raz wygrał podczas Monte-Carlo '73 za kierownicą Alpine A110. Triumfował również w rajdach Francji '74 i Sanremo '77. Zaliczył też 49 występów w Mistrzostwach Europy, gdzie na podium stanął łącznie 24 razy. W całej swojej karierze prowadził wiele wspaniałych rajdówek, między innymi.

# Samochód Rajd i rok Link do wpisu
1 Renault Alpine A110 Monte-Carlo 1973 Piękno klasyki #1

źródło

Didier Auriol

(ur. 18 sierpnia 1958 w Montpellier) – francuski kierowca rajdowy, Mistrz Świata z 1994 roku. W przeciągu swojej kariery wziął udział w aż 153 eliminacjach RMŚ. Przez ten czas udało mu się stanąć 53 razy na podium. Niestety aż 56 razy musiał odpadał z rajdów na skutek różnych awarii i wypadków.

Od '79 roku startował w Mistrzostwach Francji, gdzie osiągnał pierwszy duży sukces w 1986 -został Mistrzem Francji, prowadząc wtedy B-grupowego MG Metro 6R4. Następne dwa sezony spędził w Fordzie, z którym udało mu się pierwszy raz wygrać eliminację Mistrzostw Świata - Tour de Corse.

W latach 89-92 startował w barwach Lancia Martini Racing. Pierwszy rok startów w nowym zespole zakończył na 5. miejscu. W 1990 został natomiast wicemistrzem świata. W dwóch kolejnych sezonach w generalce był trzeci. Z Lancią osiągnął również długo niepobity rekord sześciu wygranych w jednym sezonie (wynik ten wyrównał dopiero w 2004 przez Loeb).

W 1993 r., kiedy Włosi wycofali się z Rajdów, Auriol związał się z Toyotą, z którą zdobył swój jedyny tytuł Mistrza Świata, w 1994 roku. Dla Japończyków jeździł aż do 1999 roku z przerwą w '96 (Toyota otrzymała wtedy roczny zakaz startów za oszustwo. Informacje o tym incydencie znajdziecie we wpisie o Corolli). Później miał już tylko krótkie epizody w Seacie, Škodzie i Peugeocie. Ostatnia jego wygrana przypada na sezon 2001, kiedy triumfował w Rajdzie Hiszpanii Peugeotem 206.

# Samochód Rajd i rok Link do wpisu
1 Lancia Delta Integrale 16V Sanremo 1989 Królowa Grupy A
2 Lancia Delta HF Integrale Evoluzione Monte-Carlo 1992 Mała, a wielka...
3 Mitsubishi Lancer EVO III Sanremo 1996 Chwila przerwy...
4 Toyota Corolla WRC Monte-Carlo 1999 Powrót po wygnaniu
4 Toyota Corolla WRC Safari 1999 Ostatnie mistrzostwo Toyoty

źródło

Ken Block

(ur. 21 listopada 1967 w Long Beach) – amerykański kierowca rajdowy i rallycrosowy. (Szczegółowy opis kariery dopiero powstaje...)

# Samochód Rajd i rok Link do wpisu
1 Ford Fiesta RS WRC Katalonia 2014 Król Gymkhany

źródło

Richard Burns

(ur. 17 stycznia 1971 w Reading, zm. 25 listopada 2005 w Londynie) – brytyjski kierowca rajdowy, Mistrz Świata z 2001 roku. Wystartował w 104 eliminacjach WRC, z czego 34 ukończył na podium. Starty w rajdach zaczął w '88 roku, a w '90 zadebiutował w RMŚ. Na pierwsze podium czekał aż do sezonu '95, kiedy to zameldował się na trzecim miejscu Subaru Imprezą 555 podczas NetworkQ RAC Rally (Rajd Wielkiej Brytanii; aktualnie Wales GB Rally).

W latach 96-98 jeździł dla Mitsubishi. Pierwsze podium z Ralliart wywalczył w Rajdzie Safari '97 (drugie miejsce). W kolejnym sezonie wygrał dwa rajdy, były to Safari oraz Wielka Brytania. Pomógł tym samym zdobyć zespołowi spod znaku trzech diamentów mistrzostwo w klasyfikacji konstruktorów.

Na kolejne 3 sezony (1999-2001) związał się z innym japońskim zespołem - Subaru WRT. W pierwszym roku startów zwyciężył 3-krotnie, między innymi w domowym rajdzie NetworkQ. Łącznie w sezonie stanął 6 razy na podium, zyskując dzięki temu tytuł wicemistrza świata. Rok 2000 rozpoczął awarią silnika, jednak później było już tylko lepiej. Zwycięstwa w rajdach Szwecji, Safari, Argentyny i trzeci raz z rzędu w Wielkiej Brytanii pozwoliły mu ponownie zostać wicemistrzem świata. Po dwóch vice przyszedł w końcu czas na upragniony tytuł Mistrza. W 2001 roku ponownie sześć razy stanął na podium i tym razem to wystarczyło.

Ostatnie dwa lata kariery (2002-2003) spędził w Peugeot Total, ale pomimo licznych podiów, nie udało mu się wygrać ani jednego rajdu. Przed rajdem Wielkiej Brytanii zemdlał prowadząc samochód. Krótko po tym incydencie zdiagnozowano u Burnsa nowotwór, z którym walczył 2 lata. Niestety walki nie wygrał. Odszedł w czwartą rocznicę zdobycia tytułu Mistrza Świata...

# Samochód Rajd i rok Link do wpisu
1 Subaru Impreza S5 WRC '99 Monte-Carlo 1999 Święty Graal
2 Subaru Impreza S6 WRC '00 NetworkQ 2000 Łeb w łeb
3 Subaru Impreza S7 WRC '01 Monte-Carlo 2001 Perła „piękna inaczej”...

źródło

François Chatriot

(ur. 1 stycznia 1952 w Paryżu) - francuski kierowca rajdowy. Dwukrotny Mistrz Francji. Swoją rajdową przygodę zaczął od Ypres Rally 1977. Na oesach pojawiał się stosunkowo rzadko, w dodatku tylko we Francji. Pierwszy raz zwycięstwa zasmakował podczas Rallye Terre de Provence w 1982 roku.

W Rajdowych Mistrzostwach Świata zadebiutował w Monte Carlo 1981 roku za sterami Golfa GTI. Łącznie wziął udział w 22 rundach WRC, z czego w czterech stawał na podium RMŚ. Za każdym razem było to Tour de Corse. Ostatnim jego startem w światowej klasy mistrzostwach było Tour de Corse w 1993, gdzie za kierownicą Toyoty Celiki Turbo 4WD (ST165) zajął najniższy stopień podium.

# Samochód Rajd i rok Link do wpisu
1 Subaru Legacy RS Tour de Corse 1991 Przed Imprezą...

źródło

Toni Gardemeister

(ur. 31 marca 1975 w Kouvoli) – fiński kierowca rajdowy. Zadebiutował w 1996 roku w domowym rajdzie 1000 jezior. Niestety nie ukończył go z powodu awarii. Od 1998 roku był związany z zespołem Seat Sport, dla którego jeździł najpierw Ibizą Kit-Car, a następnie Cordobą WRC. Zabłysnął rok po nawiązaniu współpracy z Hiszpanami, dowożąc jedyne w sezonie podium dla Cordoby. Było to trzecie miejsce w Rajdzie Nowej Zelandii. Z Seatem startował jeszcze w roku 2000, lecz niestety nie ukończył aż 9 rund z powodu awarii i wypadków.

W następnym sezonie wystartował tylko w czterech rundach. Po 2 razy Peugeotem 206 i Carismą GT zdobywając łącznie 5 punktów. Na lata 2002-2004 podpisał kontrakt ze Škodą, która niestety nie była w stanie dostarczyć konkurencyjnego samochodu, pomimo ogromnych starań. W tym okresie najlepszym wynikiem fina było dwukrotne 5. miejsce (Argentyna 2002 i Nowa Zelandia 2003). Rok 2005 spędził za kierownicą Forda Focusa i był to najlepszy moment w jego karierze. Regularnie punktował, cztery razy stanął na podium, kończąc sezon na bardzo wysokim, 4. miejscu w generalce.

W 2006 wystartował w czterech rundach, w każdej plasując się w pierwszej piątce. Kolejny rok to gościnne występy Lancerem WRC, bez większych sukcesów. Na sezon 2008 związał się z Suzuki, lecz niestety SX4 WRC okazał się maszyną niezdolną do walki o podium. Najlepszym wynikiem było 6. miejsce w Rajdzie Japonii. Po tym epizodzie porzucił starty w Rajdowych Mistrzostwach Świata.

# Samochód Rajd i rok Link do wpisu
1 Škoda Octavia WRC Evo3 Argentyna 2003 Udana wizyta w słonecznej Argentynie

Henry Greder

źródło
(ur. 30 listopada 1930 w Nancy, zm. 14 sierpnia 2012 w Tournai) - francuski kierowca wyścigowy i rajdowy. Jego pierwszym występem był Rajd Akropolis w 1958 roku. W latach 1960-62 startował jako pilot, by zasiąść ponownie za kierownicą w '63. Wtedy osiągnął jedne z większych osiągnięć, czyli trzecie miejsce w generalce Tour de Corse oraz zwycięstwo w Rajdzie Genewy. Ten drugi wynik powtórzył również rok później.
Przez większość kariery startował w bliskich Francji eliminacjach. Ostatnim udokumentowanym rajdem jest Rallye des 1000 Pistes z 1980 roku, którego niestety nie ukończył. Greder posiada dość obfite portfolio wyścigowe. Zapoznać się z nim możecie tutaj: link do wyników wyścigowych w zewnętrznym serwisie.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Marcus Grönholm

źródło
(ur. 5 lutego 1968 w Kauniainen) – fiński kierowca rajdowy, dwukrotny Mistrz Świata, nosi pseudonim Bosse . Karierę rajdową rozpoczął w 1987 roku, a jego pierwszym samochodem był Ford Escort. W Rajdowych Mistrzostwach Świata zadebiutował w sierpniu '89 jadąc Lancią Deltą, jednak zanim zaczął osiągać sukcesy w RMŚ 5-krotnie został Mistrzem Finlandii.
W '99 Marcus dołączył do zespołu Peugeota. Rok później w lutym podczas Rajdu Szwecji pierwszy raz stanął na podium RMŚ i jednocześnie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo. W tym sezonie wywalczył swój pierwszy tytuł mistrza świata za kółkiem Peugeota 206 WRC. W kolejnym roku triumfował w trzech eliminacjach, ale z powodu aż ośmiu nieukończonych na skutek awarii rajdów musiał zadowolić się czwartym miejscem w generalce. Sezon 2002 był jednym z najlepszych w jego karierze. Aż 9 razy stanął na podium i dzięki temu ponownie został Mistrzem Świata. Kolejne sezony kończył odpowiednio na miejscach szóstym, piątym i trzecim. Z Peugeotem był związany nieprzerwanie od 1999 aż do 2005 roku i łącznie wygrał z nim 18 rajdów.
Po opuszczeniu francuzów przeniósł się do Forda, dla którego jeździł dwa lata. W sezonach 2006-2007 stawał po 12 razy na podium, ale za każdym nie starczyło to aby wygrać mistrzostwa. Z końcem 2007 roku opuścił WRC i zaczął starty w Rallycrosie.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Kalle Grundel

źródło
(ur. 2 października 1948 w Szwecji) – szwedzki kierowca rajdowy. Jego pierwszym udokumentowanym rajdem jest domowy Rajd Szwecji w 1977 roku. Do 1981 roku startował różnymi modelami Saaba bez większych sukcesów. Od sezonu 1982 związany był z fabrycznym zespołem Volkswagena, za sterami którego został wicemistrzem Niemiec w 1983 roku. Wynik ten udało mu się poprawić w sezonie 1985, kiedy to za sterami 205 T16 zespołu Peugeot Talbot Germany zdominował mistrzostwa Niemiec, zostając Mistrzem.
Największym osiągnięciem szwedzkiego kierowcy jest trzecie miejsce w Rajdzie Szwecji w 1986, zaliczanej do Mistrzostw Świata. Wynik ten osiągnął za sterami szalonego Forda RS200. Sezon '86 zakończył na 9. miejscu, zdobywając punkty w jeszcze trzech innych rundach. Rok 1887 minął bez większego echa, natomiast w latach 1988-1991 wrócił do Peugeot Talbot Germany i startował Peugeotem 309 GTI w Mistrzostwach Niemiec oraz pojedynczych eliminacjach MŚ, niestety znowu bez większych sukcesów.
W 1992 zwyciężył w jednej z rund ERC za sterami Mazdy 323 4WD. Kolejne lata stoją już za występami w rajdach historycznych.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Mikko Hirvonen

źródło
(ur. 31 lipca 1980 w Kannonkoski) – fiński kierowca rajdowy. Swoją karierę rozpoczął w 1998 roku za kierownicą Opla Kadetta GSi. W sezonie 2002 zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata, jadąc samochodem Renault Clio S1600. W debiucie zajął 21. miejsce w Rajdzie Finlandii. W 2003 roku został członkiem fabrycznego zespołu Forda.
Na kolejne dwa sezony przeniósł się do Subaru, aby w 2006 roku ponownie stać się fabrycznym kierowcą Forda. W tym samym roku odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w karierze – zwyciężył wówczas w Rajdzie Australii. W latach 2006–2007 zajmował 3. pozycję w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata. W kolejnych dwóch sezonach został wicemistrzem świata. Rok 2010 ukończył na szóstej pozycji w generalce, natomiast rok później ponownie zdobył tytuł wicemistrza.
Po siedmiu latach jeżdżenia dla Forda, przeniósł się na dwa lata do fabrycznego zespołu Citroëna. Jeżdżąc modelem DS3, został wicemistrzem świata w 2012 roku, natomiast 2013 ukończył na 4. miejscu. W 2014 powrócił dla Forda, z którym ponownie w generalce był czwarty. Po sezonie 2014 zakończył karierę i sporadycznie pojawia się w rajdach historycznych.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Krzysztof Hołowczyc

źródło
(ur. 4 czerwca 1962 w Olsztynie) – polski kierowca rajdowy. (Szczegółowy opis kariery dopiero powstaje...)
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Paddy Hopkirk

źródło
(ur. 14 kwietnia 1933 w Belfast, Irlandia) – brytyjski kierowca rajdowy i wyścigowy. Jego pierwszym sportowym osiągnięciem było zwycięstwo w Cairncastle hillclimb za sterami VW Beetle w 1953 roku, natomiast pierwszym rajdowym sukcesem było zajęcie trzeciego miejsca w Rajdzie Monte-Carlo 1962. Znany jest jednak przede wszystkim z tryumfu w Rajdzie Monte-Carlo w 1964 roku za sterami Mini Coopera S. Był on pierwszym Brytyjczykiem, któremu udało się zwyciężyć w tej prestiżowej rundzie. Paddy ma na koncie 6 innych rajdowych zwycięstw, w tym Akropolis 1967. W ciągu swojej kariery 14 razy stawał na podium.
Bardzo znanym momentem w jego życiorysie jest wyścig-maraton z Londynu do Sidney. Brytyjczyk poświęcił wszystkie szanse na zwycięstwo, aby uratować załogę Bianchi-Ogier, która zakleszczyła się w swoim samochodzie po czołowym zderzeniu z innym samochodem na ulicy, która nie powinna być otwarta w tym czasie dla ruchu publicznego. Paddy'emu i jego pilotowi Tony'emu Nash'owi udało się wyciągnąć ludzi z obu samochodów, podczas gdy jeden z nich stanął w płomieniach. Brytyjska załoga uratowała tym samym życie wszystkich poszkodowanych.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Jan Kopecký

źródło
(ur. 28 stycznia 1982 w Opočnie) – czeski kierowca rajdowy. Przygodę z rajdami zaczął w 2001 roku i niemal przez całą karierę związany był z marką Škoda. Pierwsze kroki stawiał w lokalnych zawodach, m.in Czech Sprintrally za sterami Octavii a później, przez jeden sezon Toyotą Corollą WRC. W 2004 roku został Mistrzem Czech, a już rok później zadebiutował w Mistrzostwach Świata, biorąc udział w kilku rundach za sterami Fabii WRC. W tym samym roku zdobył pierwszy punkt, zajmując 8. miejsce w Rajdzie Hiszpanii.
Przez kolejne dwa lata (2006-07) prowadził pełny program startów w WRC Fabią, nawet po wycofaniu fabrycznego zespołu Škody. Przez ten czas udało mu się wywalczyć 17 punktów, a jego największym osiągnięciem było dwukrotne zajęcie 5. miejsca w rundzie MŚ. Pierwszy raz podczas rajdu Katalonii 2006, powtarzając ten wynik w Niemczech w 2007 roku. Nie oszukujmy się jednak, było to maksimum jakie można było wyciągnąć z rajdówek Škody w tamtym okresie.
Okres od 2008 do 2012 roku stał pod znakiem udziału w mistrzostwach IRC, gdzie odnosił spore sukcesy. Zostając przez cztery lata z rzędu wicemistrzem tejże serii (2009-2012). Oprócz tego brał udział w innych zawodach, również osiągając naprawdę dobre wyniki. Warto wymienić przy tym wicemistrzostwo Czech w 2011, mistrzostwo Czech w 2012, czy zwycięstwo w generalce European Rally Cup South 2012. Wszystkiego dokonał za sterami Škody Fabii S2000.
Sezon 2013 można natomiast bez wątpienia nazwać jednym z najbardziej udanych w karierze Czecha, kiedy to za sterami Fabii S2000 wywalczył tytuł Mistrza Europy, zwyciężając w aż sześciu rundach. W kolejnym sezonie wygrał Rajdowe Mistrzostwa Azji i Pacyfiku. Od 2015 roku startujeFabią R5 w kategorii WRC-2, w której udało mu się dotychzas wygrać w czterech rundach. (stan na 22.03.18)
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Freddy Kottulinsky

źródło
(ur. 20 lipca 1932 w Monachium, zm. 4 maja 2010 w Karlstad, pełne nazwisko Winfried Philippe Adalbert Karl Graf Kottulinsky Freiherr von Kottulin) – niemiecki kierowca wyścigowy i rajdowy. Startował w wielu dyscyplinach, m.in. w Formule 3 i Formule 2. Najbardziej znany jest jednak ze zwycięstwa w rajdzie Paryż-Dakar, który odbył się w 1980 roku. Podobno pojechał na niego praktycznie bez przygotowania, niezabierając ze sobą nawet śpiwora.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Piero Liatti

źródło
(ur. 7 marca 1962 w Bielli) – włoski kierowca rajdowy. Debiut nastąpił w 1990 roku podczas domowego rajdu - Sanremo. Za kierownicą Lancii Delty 16V uplasował się na 5. miejscu. Pierwsze podium przyszło dwa lata później w trakcie rajdu Nowej Zelandii - zajął wtedy drugie miejsce. Od 1994 do 1998 był fabrycznym kierowcą Subaru. Zwyciężyć udało mu się tylko raz, kiedy to ukończył Monte-Carlo minutę przed Carlosem Sainzem. Było to zarazem pierwsze w historii zwycięstwo samochodu zbudowanego według specyfikacji WRC. Po kilku sezonach u Japończyków związał się z Seatem, ale z powodu kilku wypadków i awarii sezon ukończył na dalekim 23. miejscu. W 2001 startował dla Hyundaia. Niestety udało mu się ukończyć tylko jeden rajd na słabym, ósmym miejscu. Później dwukrotnie pokazał się w Peugeocie 206 S1600, również bez sukcesów. Razem w karierze stanął 9 razy na podium.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Sébastien Loeb

źródło
(ur. 26 lutego 1974 w Haguenau) – francuski kierowca rajdowy, 9-KROTNY mistrz świata. Na początku kariery, kiedy stawiał pierwsze kroki za kierownicą Peugeota 106 jego pilotem został Daniel Elena. W klasie WRC zadebiutował w sezonie '00 po wstawiennictwie Didiera Auriola. Wystartował dwa razy, dwukrotnie meldując się w pierwszej dziesiątce. Pierwsze duże sukcesy nadeszły w 2002 roku, kiedy to najpierw zajął drugie miejsce podczas Rajdu Sanremo, a później zwyciężył w Rajdzie Niemiec. Startował wtedy gościnnie Xsarą. W kolejnym sezonie jeździł już regularnie dla zespołu Citroën Total i z nimi został wicemistrzem, tracąc jeden punkt w generalce do Solberga.
W latach 2004-2012 zdobył 9 tytułów Mistrza Świata kierowców pod rząd. Tego wszystkiego dokonał, jeżdżąc kolejnymi samochodami francuskiej marki: Xsara WRC, C4 WRC oraz DS3 WRC. Ustanowił wtedy wiele rekordów, między innymi w liczbie zwycięstw w trakcie sezonu, wygranych eliminacji pod rząd, czy tytułów mistrzowskich. W 2013 startował już tylko w wybranych przez siebie rajdach. Był to jego pożegnalny sezon. Później na rajdowych oesach pojawił się tylko raz po dwóch latach na trasie Rajdu Monte-Carlo. Aktualnie (od 2016) startuje w Rallycrosie.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Tommi Mäkinen

źródło
(ur. 26 czerwca 1964 w Puuppoli) – fiński kierowca rajdowy, 4-krotny Mistrz Świata, nosi pseudonim Latający Fin . Karierę zaczynał w '85. W RMŚ zadebiutował dwa lata później. Niestety na skutek wypadku nie dojechał do mety. Do 1994 pojawiał się w za kierownicą różnych samochodów w zespołach prywatnych, m.in. Galanta VR-4, Delty Integrale, Sunny GT, czy 323 GTX. Pierwsze zwycięstwo nadeszło w '94, kiedy to prowadził Forda Escorta RS Cosworth.
W 1995 związał się z Mitsubishi Raliiart, z którym jeździł nieprzerwanie aż do 2001 roku. W tym czasie zdobył cztery tytuły Mistrza Świata pod rząd (1996-99), wygrał 22 rajdy i 39 razy stanął na podium. Warto dodać, że gdy w 1997 zadebiutowało World Rally Car, Mitsubishi dalej wystawiało Lancera EVO skonstruowanego wg. wytycznych Grupy A. Lancer WRC zadebiutował dopiero w drugiej połowie sezonu 2001. Starsza specyfikacja w niczym nie przeszkodziła Makinenowi w zdobywaniu tytułów.
W latach 2002-03 startował w barwach Subaru. Niestety z nimi tylko 5 rajdów ukończył w pierwszej trójce, ani jednego nie wygrywając. Oba sezony skończył na óśmym miejscu. Wraz z końcem sezonu 2003 zakończył karierę.
Od zeszłego roku (2015) jest szefem zespołu Toyoty, który przygotowuje się do powrotu na rajdowe oesy w 2017 roku modelem Yaris WRC.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Colin McRae MBE

źródło
(ur. 5 sierpnia 1968 w Lanark, Szkocja, zm. 15 września 2007 tamże) – brytyjski kierowca rajdowy, Mistrz Świata z 1995 roku. Wystartował w 146 eliminacjach WRC, z czego 42 ukończył na podium. Zadebiutował w rodzimej mu Szkocji w 1986 r. za kierownicą Talbota Sunbeam. Rok później wystartował po raz pierwszy w mistrzostwach świata i za kierownicą Vauxhalla Nova zajął 36. miejsce.
W 1990 roku przeniósł się do Subaru, z którym w pierwszym sezonie zdobył tytuł wicemistrza Wielkiej Brytanii. W latach '91-'92 dwukrotnie wygrał w klasyfikacji generalnej tych Mistrzostw. W roku 1993 nadeszło pierwsze zwycięstwo w RMŚ - Colin pokonał francuzów, François Delecour oraz Didiera Auriola podczas Rajdu Nowej Zelandii. Szkot dwa lata później został Mistrzem Świata. Warto zaznaczyć, że był to pierwszy Brytyjczyk w historii, który zyskał ten tytuł. Odznaczono Go za to w 1996 roku Orderem Imperium Brytyjskiego (MBE) za wybitne osiągnięcia sportowe. Z Subaru związany był aż do 1998 roku, z którym oprócz ww. tytułów, dwukrotnie został wicemistrzem świata.
W '99 przeniósł się do Forda, w którym jeździł kolejnymi generacjami Focusa do 2002 roku. Największym osiągnięciem w tym czasie był kolejny tytuł wicemistrza świata w 2001 roku. Na sezon '03 przeniósł się do Citroëna, z którym sezon ukończył na 7. miejscu. W kolejnym roku zrobił sobie przerwę, aby w 2005 wziąć udział w trzech rajdach za kierownicą Škody Fabii. Ostatni raz w WRC pojawił się podczas Rajdu Turcji w 2006, gdzie zastępował Sébastiena Loeba, niestety musiał się wycofać na skutek awarii.
Poza WRC, Colin pięciokrotnie brał udział w zawodach Race of Champions, wygrywając je w 1998 roku. W 2004 roku Wystąpił w 24h-godzinnym wyścigu Le Mans oraz Rajdzie Dakar. Rok później ponownie wystartował w tym rajdzie. W latach 2006 i 2007 brał udział jako kierowca rajdowy w X-Games (Igrzyska Sportów Ekstremalnych) w Stanach Zjednoczonych.
5 września 2007 r. Colin McRae zginął w katastrofie pilotowanego przez siebie śmigłowca. Pozostałe trzy ofiary to pasażerowie maszyny: 5-letni syn Colina – Johnny Gavin McRae, 6-letni Ben Porcelli, kolega Johnny'ego, z którym chłopiec bawił się przed wypadkiem oraz Graeme Duncan, przyjaciel rodziny.
Colin na zawsze zapisał się w historii rajdów dzięki swojemu agresywnemu stylowi jazdy. Nie bał się ryzykować, zawsze balansował na krawędzi i za wszelką cenę starał się zwyciężyć.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Hannu Mikkola

źródło
(ur. 24 maja 1942 w Joensuu) – fiński kierowca rajdowy, Mistrz Świata z 1983 roku. Starty w rajdach zaczął w mistrzostwach Finlandii w 1965 roku. W Mistrzostwach Świata zadebiutował w sezonie '73, zajmując 4. miejsce podczas Rajdu Monte-Carlo. Pierwsze podium nadeszło już rok później - było to zwycięstwo w Rajdzie Tysiąca Jezior. Do roku 1978 występował za kierownicą różnych samochodów, m.in. Peugeot 504, Toyota Celica, Fiat 124, czy Ford Escort RS, stając przy tym 9 razy na podium. W latach '79-'80 został dwukrotnie wicemistrzem.
Mikkola najbardziej znany jest jednak z zespołu Audi Sport, z którym jeździł regularnie od 1981 do 1987. Brał udział w pierwszych testach modelu Quattro oraz prowadził wszystkie jego ewolucje, od tzw. "Ur-Quattro " po ikonę grupy B - Quattro S1 E2. Z tym zespołem stanął 25 razy na podium oraz został rajdowym mistrzem świata w 1983 roku.
Na kolejne 4 sezony związał się z Mazdą. Niestety samochody te były bardzo awaryjne i nie było mu dane ani razu stanąć na podium. Po tym epizodzie sporadycznie startował w mniejszych zawodach.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Sandro Munari

źródło
(ur. 27 marca 1940 w Cavarzere) – włoski kierowca rajdowy, Mistrz Świata z 1977 roku. Od debiutu w 1965 roku regularnie startował Lancią Fulvią. Pierwsze zwycięstwo nadeszło już w dwa lata po debiucie, podczas rajdu Tour de Corse. W latach '72 i '73 dalej jeździł Fulvią, ale w paru rajdach miał możliwość testowania nowego samochodu włochów - Stratosa HF. W 1973 roku został Mistrzem Europy. Rok później przesiadł się na stałe do Stratosa i jeździł nim przez 4 lata. W tym czasie stanął 17 razy na podium, wygrywając w tym 10 rajdów. W 1977 stał się pierwszym w historii Mistrzem Świata, zdobywając Puchar FIA kierowców (do 1976 roku mistrzostwa rozgrywały się tylko między producentami samochodów). Po zdobyciu tytułu na oesach pojawiał się sporadycznie, bez dużych sukcesów.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Sébastien Ogier

źródło
(ur. 17 grudnia 1983 roku w Gap) – francuski kierowca rajdowy, 6-krotny Mistrz Świata. Starty zaczął w 2005 roku w francuskim programie dla młodych zawodników. Już w 2007 wygrał puchar Peugeota 206. Rok później zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata, startując w kategorii juniorów. Sezon należał do udanych, ponieważ w klasyfikacji generalnej zajął pierwsze miejsce, mając trzy zwycięstwa na koncie. To osiągnięcie dało mu możliwość wystąpienia za kierownicą samochodu zbudowanego według pełnej specyfikacji WRC.
Rok 2009 spędził w drugim fabrycznym zespole Citroëna, powstałym po wycofaniu się z rajdów Subaru i Suzuki - Citroën Junior Team. Najlepszy wynik Sébastiena, to 2. miejsce podczas Rajdu Grecji. Ostatecznie zakończył mistrzostwa na ósmym miejscu. W kolejnym sezonie kontynuował starty w zespole B francuzów, jednak podczas 3 rajdów dostał szansę jazdy w topowym zespole - Citroën Total World Rally Team. W dwóch z nich zwyciężył. Były to Rajd Portugalii, gdzie pokonał dominującego Loeba z przewagą niecałych 8 sekund oraz Rajd Japonii.
W sezonie 2011 rozpoczął regularne starty w głównym zespole Citroëna za kierownicą nowego auta – Citroëna DS3 WRC, a jego partnerem zespołowym był Sébastien Loeb. Trzy dni po zakończeniu sezonu zespół ogłosił rozwiązanie obowiązującego jeszcze przez rok kontraktu z Ogierem. Krótko potem ogłoszono, że francuz podpisał kontrakt z fabrycznym zespołem Volkswagena, który zadebiutuje w Rajdowych Mistrzostwach Świata w 2013 roku.
Z zespołem VW Motorsport zdobył cztery tytuły Mistrza Świata: w 2013 (9 zwycięstw), 2014 (8 zwycięstw), 2015 (8 zwycięstw) i 2016 (6 zwycięstw). Po niezapowiedzianym, nagłym odejściu Volkswagena postanowił związać się z zespołem M-Sport na sezon 2017. Więcej na temat tego rozstania znajdziecie w zalinkowanym poniżej wpisie „ Niespodziewane rozstanie”. Wybór okazał się niezwykle udany, ponieważ za sterami Fiesty M-Sportu, Ogier przypieczętował piąty i szósty z rzędu tytuł Mistrza Świata.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Hayden Paddon

źródło
(ur. 20 kwietnia 1987 roku w Geraldine) – nowozelandzki kierowca rajdowy. (Szczegółowy opis kariery dopiero powstaje...)
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Jorge Recalde

źródło
(ur. 9 sierpnia 1951 w Mina Clavero, zm. 10 marca 2001 w Villa Dolores) – argentyński kierowca rajdowy. (Szczegółowy opis kariery dopiero powstaje...)
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Nani Roma

źródło
(ur. 17 lutego 1972 w Folgarolas w Prowincji Barcelona) – hiszpański kierowca rajdowy. (Szczegółowy opis kariery dopiero powstaje...)
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Walter Röhrl

źródło
(ur. 7 marca 1947 w Ratyzbonie) – niemiecki kierowca rajdowy, dwukrotny Mistrz Świata. Nosi przydomek Montemeister , gdyż jako pierwszy kierowca wygrał Monte-Carlo, jadąc czterema różnymi samochodami. Jego kariera zaczęła się w 1968 roku, kiedy wystartował Fiatem 850 w Rajdzie Bawarii. W RMŚ zadebiutował w '73, jednak zanim osiągnął tam sukcesy, został Mistrzem Europy w 1974 roku. W Mistrzostwach Świata pierwszy raz wygrał już rok później, podczas Rajdu Grecji.
Przez kolejne 2 lata pojawiał się tylko w wybranych imprezach, w większości jednak nie docierając do mety. Dopiero w '78 związał się z zespołem Fiata i rozpoczął regularne starty. W trzecim roku współpracy wygrał cztery rajdy, zostając tym samym Mistrzem Świata. Po tym osiągnięciu zrobił sobie przerwę, biorąc udział tylko w lokalnych zawodach.
Powrócił jednak już w '82, jeżdżąc dla zespołu Opla, który wystawiał wtedy Asconę 400. W pierwszej trójce zameldował się aż 9 razy, co zaowocowało kolejnym tytułem Mistrza Świata. Na następny sezon dołączył do Lancii. Wziął udział w sześciu rajdach i wszystkie ukończył na podium. To pozwoliło na zostanie Wicemistrzem.
Röhrl widział jednak, że konkurencja ze strony zespołu Audi jest silna i musi zmienić pracodawcę, jeśli poważnie myśli o kolejnym tytule. W 1984 dołączył do niemieckiego teamu. Jak się jednak okazało w trakcie sezonu, nie była to dobra decyzja. W tym roku zadebiutował najlepszy samochód Grupy B, Peugeot 205, który był o klasę lepszy od Quattro. Niemiec, jeżdżąc dla Audi, wygrał tylko 2 razy. Były to Monte-Carlo '84 i Sanremo '85. W 1986 wziął udział tylko w dwóch eliminacjach: Monte-Carlo (ukończył na 4. miejscu) oraz Rajd Portugalii (nie ukończył). W kolejnym sezonie startował dla Audi A-grupowym 200 Quattro, którym udało mu się stanąć na podium dwukrotnie. W tym roku Röhrl oficjalnie zakończył swoją karierę rajdową.
Nie zniknął jednak całkiem ze świata motorsportu. W 1987 wział udział w wyścigu górskim Pikes Peak International Hill Climb. Wystartował w nim specjalnie zmodyfikowanym Audi Quattro S1 E2 i wygrał go z czasem 10:47.850. Został pierwszym kierowcą, który na tej trasie uzyskał czas poniżej 11 minut. Przez 2 lata startował jeszcze w DTM, oraz wystąpił dwukrotnie w 24-godzinnym wyścigu LeMans
Jako ciekawostkę dodam, że powstała oficjalna seria modeli rajdowych produkcji IXO w skali 1:43 sygnowana podpisem Röhrla, przedstawiająca samochody z najważniejszych etapów kariery tego niemieckiego kierowcy.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Carlos Sainz

źródło
(ur. 12 kwietnia 1962 w Madrycie) – hiszpański kierowca rajdowy, dwukrotny Mistrz Świata. Prawdziwy weteran rajdów, nosi przydomek El Matador . W swojej karierze wziął udział w 196 eliminacjach, z czego niemal połowę (97/196) ukończył na podium. Zadebiutował w 1980 roku, prowadząc Renault 5 TS. 7 lat później, w 1987 po raz pierwszy wystartował w Rajdowych Mistrzostwach Świata Fordem Sierrą. W tym samym roku został Mistrzem Hiszpanii, co powtórzył rok później.
W latach 1989-92 związany był z zespołem Toyota Team Europe. W tym czasie stanął 27 razy na podium, w tym 12-krotnie na najwyższym stopniu. Dzięki temu dwukrotnie został Mistrzem Świata - w 1990 i 1992 roku Warto dodać, że był pierwszym kierowcą z poza krajów nordyckich, któremu udało się zwyciężyć w rajdzie 1000 jezior. W 1993 roku zdecydował się odejść od Toyoty, ponieważ nawiązali współpracę z Castrolem, a Carlos był wspierany przez inny koncern paliwowy - Repsol. Przeszedł do Jolly Clubu, który wystawiał Deltę po wycofaniu fabrycznego zespołu, jednak pomimo udziału w pełnym sezonie, ukończył tylko 4 rajdy, w tym tylko jeden na podium.
Następne dwa lata spędził w Subaru, gdzie dwukrotnie został Wicemistrzem Świata. W 1994 6-krotnie stawał na podium, ale trochę zabrakło, aby pokonać Didiera Auriola. W następnym sezonie pomimo pięciu podiów, musiał uznać wyższość Colina McRae. Po epizodzie u Japończyków przeniósł się do Forda, gdzie zadomowił się na kolejne dwa lata startując Escortem Cosworth, a później jego wersją WRC. Niestety znowu brakło mu punktów do mistrzowskiego tytułu. W '96 na podium stanął we wszystkich rajdach, które ukończył (6 z 9), ale wystarczyło to tylko na trzecie miejsce w generalce. Rok '97 ukończył ponownie jako trzeci, tym razem stając na podium w 7 z 14 rajdów.
Na kolejne dwa lata znów zmienił zespół, wracając do łask Toyoty. W 1998 po raz trzeci w karierze został wicemistrzem świata, tracąc zaledwie dwa punkty do Tommiego Mäkinena. Rok później był 5. Na nowe milenium przeniósł się z powrotem do Forda, wystawiającego Focusa WRC. Za jego kierownicą 17 razy stawał na podium, ale za każdym razem brakowało... W latach 2000-02 był odpowiednio trzeci, szósty i trzeci w tabeli mistrzostw świata.
W 2003 przeniósł się do zespołu Citroëna, z którym zaliczył dwa pełne sezony. W pierwszym z nich był trzeci, w drugim - czwarty. Z końcem 2004 roku postanowił zakończyć karierę w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Gościnnie wystąpił jeszcze w dwóch eliminacjach sezonu 2005 na specjalną prośbę Citroëna, który był zmuszony wyrzucić jednego ze swoich kierowców.
Po odejściu z WRC próbował swoich sił w rajdach terenowych, zdobywając Puchara Świata w 2007 oraz wygrywając Rajd Dakar 2010. Był też testerem Volkswagena Polo WRC w 2012 roku. Brał również udział w kilku rajdach historycznych, m.in. zwyciężając w Hiszpanii w 2012 i 2013 roku za kierownicą Porsche 911.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Timo Salonen

źródło
(ur. 8 października 1951 w Helsinkach) – fiński kierowca rajdowy, Mistrz Świata z 1985 roku. Zaczynał, startując w lokalnych zawodach. W mistrzostwach świata pierwszy raz na podium stanął podczas domowego rajdu w 1977 roku. Swoim Fiatem 131 Abarth zameldował się na drugiej lokacie. Zwycięstwo przyszło już podczas kolejnej eliminacji - Rajdu Kanady. W latach 79-84 jeździł różnymi modelami samochodów Datsuna i Nissana. Przez ten czas 7-krotnie stawał na podium.
W '85 związał się z Peugeot Talbot Sport, w którym startował modelami 205 T16 oraz 205 T16 E2. Ustanowił wtedy długo nie pobity rekord czterech wygranych rajdów pod rząd (rekord przebił dopiero Loeb w 2005). Zdobył dzięki temu tytuł Mistrza Świata. W kolejnym sezonie wziął udział w ośmiu eliminacjach. Czterech nie ukończył, ale dwie wygrał.
Od 1987 do 1990 pojawiał się w wybranych rajdach dla zespołu Mazdy (model 323F) zdobywając 3 podia. Próbował jeszcze swoich sił za kierownicą Mitsubishi Galanta - bez większych sukcesów. Karierę zakończył w 1992 roku. Wystartował jeszcze 10 lat później w Rajdzie Finlandii, kończąc na 14. miejscu.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Petter Solberg

źródło
(ur. 18 listopada 1974 w Askim) – norweski kierowca rajdowy. (Szczegółowy opis kariery dopiero powstaje...)
j.w.
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Henri Toivonen

źródło
(ur. 25 sierpnia 1956 w Jyväskyli, zm. 2 maja 1986 na Korsyce) – fiński kierowca rajdowy. (Szczegółowy opis kariery dopiero powstaje...)
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Malcolm Wilson OBE

źródło
(ur. 17 lutego 1956) – brytyjski kierowca rajdowy, właściciel zespołu M-Sport. Przygodę z rajdami rozpoczął w 1976 roku, by już w 1978 wygrać mistrzostwa 'UK National', zwyciężając w trzech rajdach. Sukces ten powtórzył rok później, tym razem tryumfując pięć razy. Oba tytuły zdobył za sterami Forda Escorta RS1800 MkII. Samochodami Forda startował aż do końca 1983, osiągając przy tym wiele sukcesów w lokalnych zawodach.
W '84 przesiadł się do Audi Quattro A1, za sterami którego osiągnął całkiem niezły wynik już rok później, zajmując trzecie miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii. W tym samym roku nawiązał współpracę z koncernem Austin Rover, w ramach której rozpoczął pełen program startów w Mistrzostwach Świata, prowadząc MG Metro 6R4. Niestety auto to wymagało jeszcze prac, co przełożyło się niestety na słabe wyniki. Najlepszym wynikiem Wilsona za sterami Metro było dziesiąte miejsce w rajdzie Tysiąca Jezior 1986.
Po zlikwidowaniu Grupy B, przez dwa lata startował Oplami (Vauxhallami), aby w 1990 roku wrócić do Forda. We współpracy z tą marką osiągał największe sukcesy. W '94 został wicemistrzem Wilekiej Brytanii, w 1995 zdobył Mistrzostwo w tej serii, prowadząc Forda Escorta RS Cosworth. Po tym sukcesie, zakończył karierę rajdowca, pojawiając się później okazjonalnie w pojedynczych rajdach.
Nie był to jednak koniec jego przygody z rajdami. Od 1996 roku jego zespół M-Sport (dawniej Malcolm Wilson Motorsport) nawiązał oficjalną współpracę z Fordem, przygotowując rajdowe wersje aut amerykańskiego producenta. Starania tego zespołu pozwoliły wrócić Fordowi na szczyt, kiedy to w 2006 i 2007 amerykanie na spółę z M-Sportem świętowali tytuły Mistrzostwa Świata w kategorii konstruktorów. Po sezonie 2012 Ford oficjalnie wycofał się z rajdów. M-Sport jednak pozostał i we własnym zakresie przygotowywał rajdowe Fiesty. W 2017 roku ich auto zdobyło podwójne Mistrzostwo (Ogier jako kierowca i M-Sport jako zespół), co zachęciło Forda do współpracy i od 2018 marka figuruje w nazwie zespołu, pomagając teamowi Wilsona na wielu płaszczyznach. W 2009 roku Wilson został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego (OBE).
Wszystkie wpisy o samochodach tego kierowcy:

Źródła: eWRC-results, Wikipedia, Auto Kult
Udostępnij

Komentarze

  1. Szymon "Finster" Stasiczek16 maja, 2016 22:09

    Doskonały kierunek Damianie, z czasem zbudujesz tu pokaźną bazę kierowców. Oby tak dalej;) trzymam kciuki:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Damian Szydłowski18 maja, 2016 10:18

      Dzięki! Będę się starał rozbudowywać bazę. I finalnie wszystko podlinkować do siebie między postami, samochodami i kierowcami :-)
      Pozdrawiam!

      Usuń
  2. Piotr Władysławski21 maja, 2016 22:45

    Super ci to wyszło! Pełen profesjonalizm :) Moje gratulacje!

    Pozdrawiam!

    Piotr

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Damian Szydłowski21 maja, 2016 22:57

      Tak jak mówiłem, robię co mogę, żeby mieć kompletny zbiór informacji o rajdach. Jak dokończę kierowców to biorę się za grupy samochodów, bo to też bardzo ważne informacje:)

      Usuń
  3. Anonimowy10 kwietnia, 2017 15:10

    Może najwyższy czas na Adama Małysza?

    Pozdrawiam, świetny blog!

    OdpowiedzUsuń
Co sądzisz o tym wpisie? Podziel się swoją opinią w komentarzu!